Toen ik mijn rij-examen had gehaald, was ik vol enthousiasme om mijn rijbewijs in ontvangst te nemen. Gelijk de dag na mijn geslaagde examen deed ik een spoedaanvraag bij het gemeentehuis en de dag daarop kon ik mijn rijbewijs eindelijk in handen krijgen. Hoewel ik hem dus al aardig snel had afgehaald vond ik rijden zonder instructeur naast mij een enorm onwennig idee. Ik besloot vooral in het begin kleine stukjes te rijden en iemand mee te vragen om zo te werken aan mijn zelfverzekerdheid tijdens mijn eerste rijervaringen.
Eerste ritjes
De eerste paar ritjes gingen, hoewel veilig, nog wel stroef, zoals typische eerste rijervaringen dat kunnen zijn. Ik moest enorm wennen aan het overschakelen van een Diesel- naar een Benzinemotor. Hierdoor sloeg bijvoorbeeld vaak de motor af bij een stoplicht. Soms meerdere keren achter elkaar waardoor ik zo nu en dan wel het overige verkeer irriteerde omdat het stoplicht soms alweer op rood sprong. Toeterende auto’s kun je op zo’n moment het best even negeren heb ik gemerkt. Namens mijzelf en alle nieuwe bestuurders: sorry voor ons geklungel!
Botsing! Of toch niet?
Toen een vriend van mij belde met de vraag of ik hem de volgende dag kon ophalen besloot ik mijn zelfverzekerdheid een zetje te geven en mijn eerste ritje alleen te maken. Met de auto van mijn huisgenoot reed ik naar de McDonald’s met het idee een bananenmilkshake te halen en weer terug te gaan. Echter, toen ik vlak voor de McDrive op het parkeerterrein van McDonald’s een tegemoetkomende auto passeerde hoorde ik een knal bij de andere auto.
Onzeker dat ik was en overtuigd van schuld zette ik snel mijn auto aan de kant en stapte uit. De andere bestuurder leek niet veel interesse in mij te hebben en was blijkbaar tegen een balk aangereden die uitstak vanuit een aanhanger aan haar kant van de parkeerplaatsen. Toen ze mij vertelde me dat wij elkaar moesten passeren en er niets was wat ik voor haar kon doen besloot ik maar naar huis te rijden. Met trillende handen en een handrem die niet goed omlaag zat liet ik nog een paar keer de motor afslaan op het parkeerterrein van de McDonald’s en reed snel terug naar huis. Een tochtje door de McDrive om een bananen milkshake te halen heb ik dan ook maar even gelaten.
Van twijfel naar zelfvertrouwen
Thuis lukte het goed te bevatten wat er was gebeurd. Rationeel begreep ik wel dat ik niets met de botsing te maken had. Echter bleef ik me gevoelsmatig nog steeds druk maken. Het moest toch echt wel aan mij liggen, want ìk had net mijn rijbewijs. En wat nou als ik wat minder ver was waardoor zij om de plank heen had kunnen rijden? Ik besprak het met mijn huisgenoot en belde een vriend van me om het erover te hebben. Beide leken niet te vinden dat ik er enige invloed op had. De andere bestuurder was gewoon tegen een object aangereden wat niet bedoeld is om tegenaan te rijden. Het was jammer dat dit tijdens mijn eerste rijervaringen gebeurde maar ik moest me er niet te druk om maken. De balk stak vrij ver van de aanhanger en ik was toevallig in de buurt. Ongelukken ontstaan soms gewoon. Nu ik er een paar weken later op terugkijk vind ik het raar dat ik hierdoor zo in paniek schoot.
De dagen hierna durfde ik even niet meer alleen in de auto te stappen. Wel heb ik erg veel ritjes gemaakt met vrienden naast me. Ik merkte dat ik steeds zelfverzekerder werd en het autorijden steeds soepeler ging.
