Rond een uur of 10 werden we wakker en besloten we het dorpje te verkennen en wat te ontbijten. We liepen langs het steile zandpad omlaag naar het strand waar de zon heerlijk scheen. Het strand werd onderbroken door wat lage rotsblokken, welke we besloten over te steken naar de andere kant van het strand. Tijdens het lopen over deze rotsen kwam er een man naar ons toe die ons een kopje koffie en thee verkocht. De thee is erg smakelijk (en wordt al snel sterk zonder suiker!) met veel munt en wat andere kruiden die ik niet helemaal kon plaatsen.
Ontbijt
Na een stukje te wandelen zijn we ergens gaan ontbijten. Voor omgerekend €3,- heb je een ontbijt inclusief brood, jam, pindakaas, jus d’orange, koffie of thee en een omelet of pannenkoek op een mooi zonnig terras. Terwijl we ons ontbijt kregen werd ons verteld dat ze hier de beste omeletten uit Taghazout verkopen. Ik had zo het gevoel dat elk restaurant dat zou zeggen maar het was inderdaad heerlijk. Een soort half roerei/half omelet met stukken tomaat erin en smakelijke kruiden. Ook leerden we de term “bismillah”, dit wordt gezegd voor het eten om boze geesten te verdrijven. De kwade krachten kun je uiteraard niet zien met het blote oog dus is het goed de naam van god te gebruiken om er zeker van te zijn dat ze niet mee eten en drinken. Verder leerden we over thee. Je kookt het water, doet de thee erbij en schenk dit vervolgens in een glas waar munt in zit. In dit glas thee los je suiker op dat je dan weer in de theepot schenkt en een paar keer heen en weer overgiet. Vervolgens schenk je de thee vrij hoog uit zodat het gaat schuimen, want; de thee is pas goed met een schuimkraag. Net als bij Bier.
Kaftan
Na het ontbijt zijn we nog langs wat winkeltjes gelopen. Ik had al enkele jaren geleden bedacht dat ik ooit zo’n mooie marokkaanse jurk wilde hebben en dacht dat dit misschien een goed moment was er een te gaan zoeken. Bij het eerste winkeltje waar ik ging informeren bleek dit een kafta (of kaftan?) te heten. Ze vroegen hier 300 dirham (ca 30 euro voor) en ik gaf aan er even over na te denken. De winkeleigenaars hebben een hele grote drang om je spullen aan te smeren, dat is enigszins anders dan in Nederland. Ook toen we verder liepen vlogen de aanbiedingen van van alles ons om de oren. In een ander winkeltje hing een kaftan die ik erg mooi vond. De verkoper zag ons al aanlopen en begon gelijk een heel vriendelijk praatje. “Waar komen jullie vandaan? “, “oh ik ben gek op Nederland”. Nadat hij had geuit hoe leuk hij Nederland wel niet vond begon hij verder te praten in het Duits. Ik heb netjes in het Duits uitgelegd dat het een andere taal is die we niet zo goed beheersen en dat we het beter in het engels kunnen houden. Ik mocht de Kaftan passen en vond hem erg mooi. Toen ik de prijs vroeg gaf de verkoper aan dat hij normaal 650 dirham was voor toeristen, maar “speciaal” voor ons 450. Ik geloof dat dit zijn verkooptechniek is want zo klinkt 450 al een stuk goedkoper, ook al is het nog steeds 45 euro. Ik ben niet goed in afdingen, gaf aan dat ik het prijzig vond en er over moest nadenken. Hij reageerde dat wanneer ik terug kwam ik zelf de prijs mocht bepalen. Ik besloot erover na te denken en later wellicht 250 te bieden om zo rond de 300/350 uit te komen.
Lunch
Tijdens de lunch kwamen we de meneer tegen in wiens restaurant we hadden ontbeten. Hij kwam naar ons toe en zij dat hij ons nog wilde vragen of we rookten, waarmee hij hasj bedoelde. Hij wilde ons graag adviseren dat we geen hasj zouden roken hier omdat het vaak wordt versneden met zwarte henna en dit erg slecht is voor je longen. Ik was sowieso niet echt van plan hasj te roken aangezien ik al eerder had gehoord dat het hier erg sterk is en vond het erg vriendelijk dat hij dit kwam vertellen.
Na de lunch zijn we even lekker in het hostel gaan zitten en toen het schemerig werd gingen we op zoek naar wat te eten. Tijdens het kijken naar restaurantjes zag ik in een steegje dezelfde kafta hangen als eerder op de dag, alleen zag deze winkel er een stuk minder toeristisch uit. Ik besloot dit even te onthouden. We hadden honger en vonden uiteindelijk een leuk restaurant (met wifi). Hier hebben we sardines en salade gegeten. Duncan had een marokkaanse salade besteld en terwijl die werd geserveerd werd ons verteld dat dit de beste Marokkaanse salade was in heel taghazout. Het zag er ook wel erg mooi uit. Zelf had ik een avocado en garnalensalade dat ook heel mooi werd opgediend. Ik heb wat van mijn garnalen die avond gedeeld met een zwangere zwerfpoes die onder mijn stoel zat.
Er zijn veel zwerfkatten- en honden hier. De meeste zijn erg vriendelijk en ik geniet enorm van de aandacht van alle katten. Maar ik vind er ook een zielige kant aanzitten. Veel hebben heftige verwondingen en het liefst zou ik ze allemaal willen adopteren, maar ik geloof niet dat dat gaat.
Avond
Na het eten hadden we nog wat dirham over en dus zijn we naar de winkel met kaftan gelopen die ik eerder op het oog had. De kleur was mooi en toen ik naar de prijs informeerden gaf de meneer aan dat dit 250 dirham zou kosten. Ik heb eigenlijk gelijk ingestemd omdat dit zoveel lager was dat de andere die we eerder op de dag zagen. Waarschijnlijk had ik nog wat kunnen onderhandelen (wat volgens mij ook de norm was) maar ik vind het ook wel een mooie prijs en ik kreeg er ook nog een ketting bij. Duncan was aan het kijken naar een zwaard en de verkoper probeerde het aan hem te verkopen. Duncan gaf aan nog in het vliegtuig te moeten maar de verkoper zei dat dit geen enkel probleem zou zijn. We hebben het maar gelaten, een wapen meenemen door de douane heen gaat waarschijnlijk toch wat minder makkelijk dan de man deed lijken.
